Het eerste deel van de wetenschappelijke naam, Levisticum, is afgeleid van het Latijnse werkwoord levis, wat '(ver)lichten)' betekende. Het tweede deel, officinale, is al veel vaker besproken en duidt op het medische gebruik van deze soort.
De verse bladeren kunnen worden gebruikt in stoofpotten, salades en sauzen. Verder kunnen ze toegepast worden als zoutarme groente in soepen en bouillons. De wortels kunnen gekookt en geraspt worden gegeten als knolgroente, maar ook om salades wat body te geven. De smaak en geur kunnen worden omschreven als een mix van selderij en peterselie, maar met een hogere intensiteit van beide smaken. De zaden kunnen als specerij worden gebruikt, vergelijkbaar met venkelzaden. Zo wordt brood soms gekruid met lavas.
In het Verenigd Koninkrijk bestaat een alcoholisch likeurtje waar lavas wordt gemengd met cognac. Lovage - Old English Alcoholic Cordial wordt traditioneel gedronken in de winterperiode om jezelf weer wat op te warmen. Het is - uiteraard - een geheim recept uit het Engelse Bristol.
In de volksgeneeskunst wordt lavas ingezet als 'irrigatietherapie' voor pijn en zwelling (lees: ontsteking) van de lagere urinewegen, ter preventie van nierstenen en om de urinestroom te verhogen wanneer urineweginfecties of vochtretentie aanwezig is. Wetenschappelijk onderzoek heeft echter geen enkel bewijs voor deze therapie kunnen ontdekken. Ook voor spijsverteringsproblemen, een ander veelgehoord probleem waartegen lavas zou kunnen helpen, is het kruid nutteloos gebleken. Met andere woorden: het is een waardevol keukenkruid, maar je hoeft het niet in je medicijnkastje te bewaren.
Een populair oud-Romeins recept voor oestersaus luidt: in ostreis: piper ligusticum oui uitellum acetum liquamen oleum et uinum. Si uolueris et mel addes. Vertaald is dat 'in oesters: peper, lavas, een eidooier, azijn, vissaus, olie en wijn. Als je wilt kun je honing toevoegen'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten