Veldzuring

Veldzuring (Rumex acetosa) is een middelhoge, slanke overblijvende plant die in de voorzomer bloeit met kleine karmijnrode bloemen. Tegenwoordig wordt veldzuring gezien als een van de meest voorkomende graslandplanten, maar hij (of zij, want de plant is tweeslachtig) voelt zich toch het meest thuis in polderlandschappen en beekdalen. Boeren zien de veldzuring liever niet verschijnen omdat zoiets betekent dat ze nu niet direct de meest productieve stukken grond bezitten. Bovendien lusten koeien het gewas ook al niet. Toch werd de veldzuring ooit zeer gewaardeerd als wilde voedselplant. Het kauwen op de steel, die rabarberachtig zuur smaakt, was een geliefd middel tegen dorst. Het aanwezige oxaalzuur kon echter tot ontsteking van de mondhoeken leiden.

Het eerste deel van de wetenschappelijke naam, Rumex, is deze keer afkomstig uit het Hebreeuws, waar Ramach 'speer' betekent en de vorm van de bladeren beschrijft. Het tweede deel, acetosa, is afgeleid van het Latijnse woord acere, dat 'scherp' of zuur' betekent en de zure smaak van veldzuring verklaart. In het Engels is acetic nog steeds '(azijnachtig) zuur'.

Veldzuring is een onmisbaar ingrediënt voor bepaalde gerechten, zoals zuringsoep. De Franse vissersplaats Douarnenez [Bretons: douar ('land') en an enez ('het eiland')] in Bretagne heeft naam gemaakt met de plaatselijke sardinesoep met veldzuring. Een aangepast recept (vreemd genoeg zonder de veldzuring) is hier te vinden.

Verder kunnen de jonge blaadjes worden gebruikt voor salades, soepen en de bereiding van sauzen. De verse plant is zeer rijk aan vitamine C en was daardoor in tijden van hongersnood de manier om scheurbuik te voorkomen of behandelen. Ook zeelieden namen het mee op hun lange reizen.

Een ander overblijfsel van vroeger tijden is 'paling in 't groen', een traditioneel Vlaams gerecht uit de Scheldestreek. Het bestaat uit paling in een groene zuringsaus. In de volksmond wordt het kruid waar de groene saus van gemaakt wordt 'palingkruid' genoemd en bestaan er modernere varianten met andere groene kruiden.

Medicinaal werd veldzuring ingezet voor spijsverteringsklachten, maar gezien dat oxaalzuur (denk: mininaaldjes) zou ik daar voorlopig maar niet aan beginnen. Daarnaast is het een volksmedicijn geweest bij diarree, koorts en huiduitslag.