Veenreukgras

Met een naam als veenreukgras (Hierochloe odorata) weet je al welke richting het gebruik van deze soort zal opgaan. In het buitenland ziet men hem zelfs als een heilig gras en het werd in Noord-Europese landen voor kerkdeuren gestrooid op Allerheiligendag, vanwege de zoete geur die het afgeeft als erop wordt gelopen. In vroeger tijden was de persoonlijke hygiëne van de kerkbezoekers nog niet echt ontwikkeld en er werd toch verwacht dat je niet al te sterk riekend voor God's aangezicht moest verschijnen.

Veenreukgras is een soort die voorkomt in zowel noordelijk Eurazië als Noord-Amerika. Het is een graanvrucht en komt voor op wat vochtige grond. In ons land is veenreukgras vrij zeldzaam. Deze grassoort wordt tot 80 centimeter hoog en heeft kruipende wortelstokken. Veenreukgras bloeit van april tot juni met wijde pluimen. De aan de voet groenige of paarsige en naar boven toe goudbruine, driebloemige aartjes zijn maar vier millimeter lang. Deze soort wordt gedurende de zomer geoogst en wordt dan enige weken gedroogd.

Het eerste deel van de wetenschappelijke naam, Hierochloe, is een combinatiewoord uit het Oudgrieks, waar hieros (ἱερός) 'heilig' betekent en chloa (Χλόη) via 'jonge groene scheut' naar 'gras'. Samen is dat dus 'heilig gras'. Het tweede deel, odorata, is Latijns voor 'geurig'.

In Frankrijk werd het ooit als geur- of smaakstof toegepast in snoep, tabak, frisdranken en parfums. In Rusland werd het met thee vermengd om de drank een zoetige smaak te geven en in Polen wordt veenreukgras gebruikt om enkele nationale Vodka's mee op smaak te brengen. De Polen hebben een hele mythologie verzonnen om hun Vodka meer internationale aandacht te geven. Zij claimen dat veenreukgras alleen voorkomt in hun nationale park, waar de Europese bizons, de wisenten, rondzwerven. Vandaar dat ze de naam bizongras hebben bedacht voor deze geurige grassoort. Het Poolse Vodkamerk Żubrówka is de meest bekende van het stel. Zelfs die naam is een marketingtruc: żubr is het woord voor 'bizon' in het Pools en een aantal verwante talen. In iedere fles zit een enkel sprietje veenreukgras.

Sommigen geloven dat de geur van het gekneusde blad van veenreukgras doet denken aan toffee, maar anderen herkennen er een combinatie in van vanille, ananas en kokos. Die geur is het gevolg van de aanwezigheid van een chemische geurstof met de naam coumarine. Hoewel het een prettige geur heeft, smaakt coumarine bitter en als gevolg daarvan vermijden grazers het veenreukgras. Met andere woorden: zelfs bizons zullen deze soort mijden.