Wilde thee

Wilde thee (Thelesperma megapotamicum) is een vaste bloeiende plant binnen de grote familie der Asters. Om aan alle verwarring maar direct een einde te maken: nee, wilde thee is geen officiele theesoort De soort is inheems in grote delen van Noord-Amerika. Naast wilde thee wordt hij daar ook Hopi tea en Navajo Tea genoemd, ofwel hij wordt door – in ieder geval – een tweetal indianenstammen als thee gedronken.

Wilde thee is vast plantje met een slanke vertakte stengel die tot zo'n 50 centimeter hoog kan opgroeien. De bladeren zijn smal en niet meer dan een paar centimeter lang. De bloeiwijze bestaat uit verschillende bloemhoofdjes, elk in een komvormige bloembodem met ietwat paarsgetinte puntige lobben. De bloem zelf bevat veel gele of oranje schijfbloemen plus soms een of meer gele straalbloemen, hoewel deze mogelijk afwezig zijn.

Het eerste deel van de wetesnchappelijke naam, Thelesperma, is een compinatiewoord uit het Oudgrieks, waar thēlḗ (θηλή) 'tepel' betekent en spérma (σπέρμα) 'zaad'. Samen is dat dus 'tepelvormig zaad' en dat klopt. Het tweede deel, megapotamicum, is ook al zo'n Oudgriekse combi: mégas (μέγας) betekent 'groot', 'groots' of 'machtig', terwijl potamós (ποταμός) 'rivier' is. Zijn vindplaatsen bevinden zich voornamelijk aan de oevers van de grote rivieren, zoals de machtige Mississippi River.

Hoewel sommige bronnen slechts melden dat een thee (tisane) gemaakt kan worden van de gedroogde bloemknoppen, zijn anderen van mening dat aan deze drank ook de bladeren en stelen van de wilde thee kunnen worden toegevoegd. De smaak zou heerlijk zijn met een hint van munt. Tijdens het koken neemt het water een wat roestige kleur aan. Bovendien hebben de Hopi ook nog een wat aparte wijze van bereiden van deze kruidendrank: ze stoppen de gedroogde plantendelen in grote glazen potten met water en laten die een tijd in de brandende zon staan. Zo maken ze 'zonnethee'.

Natuurlijk dachten de inheemse bewoners ook dat er wat medicinale eigenschappen in de wilde thee verborgen zaten. Zo zou het werkzaam zijn bij kinderen die besmet waren met de tuberkelbacterie (Mycobacterium Tuberculosis), die tuberculose veroorzaakt. Een afgietsel zou werken als een milde stimulant en zou bovendien helpen bij kiespijn.

Als je nog geen toegang hebt tot moderne medicijnen en vaccins, dan grijp je al snel naar de medicijnkast van Moeder Natuur. We weten dat die nogal wispelturig kan zijn en dus is het resultaat niet altijd wat je verwacht. Precies genoeg blijkt een ongrijpbaar begrip, want ieder seizoen kan een plant weer meer of minder van de werkzame stof in zich opgesloten hebben.