Sering

Hoewel je het niet direct zou zeggen is de sering (Syringa vulgaris) familie van de olijf (Olea europaea). Samen behoren ze tot de grotere olijffamilie (Oleaceae). De sering is inheems in de Balkan, waar de soort voornamelijk groeit op rotsige heuvels.

De sering is een grote bladverliezende struik of kleine boom, die tot een meter of zeven hoog kan worden. Hij produceert secundaire scheuten vanaf de basis of wortels, met stengeldiameters tot 20 centimeter, die na verloop van wel tientallen jaren een klein struikgewas van klonen kunnen produceren. De bast is grijs tot grijsbruin. De ovale tot hartvormige lichtgroene bladeren zijn tot een centimeter of tien lang.

De bloemen zijn meestal lila tot mauve, maar soms wit. Ze zijn gerangschikt in dichte pluimen van maximaal 15 centimeter lang. De vrucht is een gladde, bruine capsule met een lengte van twee centimeter, die zich later in tweeën splitst om de tweevleugelige zaden vrij te kunnen laten.

Natuurlijk wordt de sering hier in ons land vooral aangeplant vanwege de aantrekkelijke, zoet geurende bloemen die al vroeg in het voorjaar zullen verschijnen. Die populariteit heeft een tweetal gevolgen: de eerste is dat hij nog wel eens aan gevangenschap probeert te ontsnappen en daarna verwilderd door het leven gaat. Het tweede is dat kwekers weer geloven dat de natuur niet prachtig genoeg is en ze hebben diverse kleurige cultivars ontwikkeld.

Het eerste deel van de wetenschappelijke naam, Syringa, kunnen we herleiden tot het Oudgriekse sûrinx (σῦριγξ), wat een 'pijp (van een herder)' heeft betekend. De steel van de plant is hol en werd ooit gebruikt om pijpen en fluiten van te maken. Het tweede deel, vulgaris, kunnen we herleiden tot het Latijnse vulgus, wat ooit 'het gewone volk' heeft betekend. Onderweg in de geschiedenis is het woord echter aan inflatie onderhevig geweest en tegenwoordig betekent 'vulgair' zoiets als 'ordinair'. Dát woord is zelf weer afgeleid van het Latijnse ōrdō ('order'). Denk aan 'ordelijk'.

De bloemen van de (gewone) sering zijn eetbaar en werden gebruik om honing, suiker, snoep en andere voedingsmiddelen een extra zwoel geurtje te geven. Er bestaan zelfs recepten voor seringenijs en seringenrijstpudding. Zie hier.

Volgens de wetenschap zitten de bloemen boordevol anti-oxidanten en die zijn zelfs zeer goedkoop en in voldoende hoeveelheden te winnen. Ander onderzoek lijkt aan te tonen dat enkele stofjes in de bloemen en bladeren van de sering een werking zouden kunnen hebben (drie twijfelende werkwoorden achter elkaar) bij de behandeling van enkele soorten kanker[1].

Maar dan moet je die prachtige bloemen oogsten en dan kun je er niet meer van genieten.

[1] Hanganu et al: Chemical Profile, Cytotoxic Activity and Oxidative Stress Reduction of Different Syringa vulgaris L. Extracts in Molecules - 2021