Hibiscusbloesem

De hibiscus, zoals wij hem kennen, is eigenlijk een hele familie van planten (Hibiscus spp.). Deze familie heeft enkele honderden familieleden, die wereldwijd allemaal groeien en bloeien in warme, mediterrane, subtropische en tropische omstandigheden. Hieronder zitten eenjarige planten, maar ook overblijvende soorten. Er zitten groenblijvende soorten tussen, maar ook bladverliezende. Er komen kleine bomen binnen het geslacht voor, maar ook struiken en zelfs laagblijvende planten. Die verschillen zijn natuurlijk onontkoombaar met zoveel soorten. De meeste soorten treffen we inheems aan in China en Japan.

Velen soorten hibiscus staan bekend om hun opvallende trompetvormige bloemen en dat is dan ook de reden dat ze veelvuldig zijn aangeplant in tuinen en parken. Soms wordt een exemplaar van de hibiscus in Nederland in het wild aangetroffen.

Het eerste deel van de wetenschappelijke naam, Hibiscus, is een oude Griekse naam, ίβισκος, wat 'malve' betekent. Ooit werden daarmee kaasjeskruiden (Malva spp.) aangeduid. Hibiscus en kaasjeskruid zijn namelijk nauw verwant en behoren allebei tot de familie der Malvaceae.

Die vaak rode bloemen bevatten kleurstoffen, die in sommige landen in de tropen gebruikt worden voor het maken van jam en dranken. Denk niet dat die kleurstoffen slechts kleur geven aan allerlei voedingsmiddelen. Nee, die kleurstoffen zijn zogenaamde anthocyanines, een zeer potente familie van anti-oxydanten. Diezelfde anti-oxidanten geven ook kleur aan de schil van supergezonde fruitsoorten als cranberry, druiven en bosbessen. Ook rode kolen en rode bieten zijn paarsig vanwege die anthocyanines. Van die anthocyanines is ondertussen ook bekend dat ze ontstekingsremmend zijn, een depressie of angstaanvallen tegengaan en mogelijk zelfs een positief effect hebben bij het ontstaan van kanker.

Wereldwijd wordt dan ook graag hibiscusthee gedronken. Technisch gezien is het een kruidenthee ofwel een tisane, die zowel koud als warm gedronken kan worden. Hibiscusthee heeft een wat bitterzurige, cranberry-achtige smaak en vaak wordt er daarom suiker toegevoegd om de drank wat te zoeten. De thee bevat verder een behoorlijke hoeveelheid vitamine C en wordt van oudsher gebruikt als medicijn. Uit een onderzoek bleek dat het regelmatig drinken van hibiscusthee resulteerde in een aanzienlijke verlaging van de bloeddruk bij gespannen mensen[1]. Driemaal daags een kopje bleek al voldoende om dat effect te bereiken. Mensen, die proberen af te vallen, of patiënten met nierproblemen gebruiken ongezoete hibiscusthee soms om op een natuurlijke manier vocht te verliezen.

In Afrika wordt hibiscusthee op straat verkocht en de gedroogde bloemen worden op iedere markt verkocht. In Gambia wordt de thee, gezet van blaadjes van de roselle (Hibiscus sabdariffa), wanjo of wonjo genoemd. Slechts drie scharlakenrode bloemblaadjes zijn genoeg om een heerlijk kopje geurige thee te zetten. Je laat ze even trekken in gekookt water totdat het water een dieprode kleur aanneemt. Voeg suiker of honing toe en geniet.

[1] Nwachukwu et al: Effect of Hibiscus sabdariffaon blood pressure and electrolyte profile of mild to moderate hypertensive Nigerians: A comparative study with hydrochlorothiazide in Nigerian Journal of Clinical Practice - 2015