Mirte

De (gewone) mirte (Myrtus communis) is een dichte, veelvertakte en groenblijvende struik. In het wild groeit deze struik op droge en zonnige plekken in grote delen van het Middellandse Zeegebied, Macaronesië (de wetenschappelijke naam voor al die vacantie-eilanden in de Atlantische Oceaan) en westelijke delen van Azië. Verder naar het zuiden heeft hij nog een broertje, de Saharaanse mirte (Myrtus nivellei) die nog beter tegen de brandende zon kan.

De mirte kan ongesnoeid tot een forse struik van een meter of vijf uitgroeien, maar dan is de lol er wel vanaf. Deze soort wordt namelijk in ons land ook verkocht in tuincentra om te dienen als heg. Dat is niet zo'n slecht idee, ware het niet dat de mirte niet zo goed tegen de kou kan.

De bladeren van de mirte zijn donkergroen en eirond. Bij kneuzing geeft een twijg een aromatische geur af. De mirte bloeit met witte bloemen met een vijftal bloembladeren en een veelheid aan meeldraden. Na de bloei verschijnen blauwzwarte bessen, al bestaat er ook een ras met donkergele bessen.

Het eerste deel van de wetenschappelijke naam, Myrtus, is via een omweg afkomstig uit het Hebreeuws, waar mor 'bitter' betekende en dus verwant is aan 'mirre'. De takken van de mirte bevatten hoge concentraties aan het bittere salicylzuur, de werkzame stof van aspirine. Het tweede deel, communis, is Latijns en betekent zoiets als 'gewoon' of 'algemeen'.

Op de Mediterrane eilanden Sardinië en Corsica worden de bessen van de mirte gebruikt voor mirto, een regionale likeur. De bessen worden maandenlang getrokken op een alcoholische drank als brandewijn of vodka. Daardoor ontstaat een heerlijke likeur die, afhankelijk van de kleur van de bessen, rood (mirto rosso) of wit (mirto bianco) kan zijn. De witte variëteit kan overigens ook de bloemen en de bladeren bevatten. 

Ook bestaan er smakelijke recepten waarbij de pittige bessen in geroosterde gerechten met varkensvlees worden verwerkt. In andere gerechten met varkensvlees worden twijgen van de mirte in het vlees gestopt om er extra aroma in te krijgen. De gedroogde bessen worden soms zelfs gebruikt als vervanger van peper. In de Italiaanse provincie Calabrië wordt een twijg door gedroogde vijgen geregen en dan gebakken. De zoete vijgen krijgen daardoor een heerlijk bittertje als nasmaak.

Hier in ons land worden de bessen van de mirte ten onrechte niet gebruikt. Kijk eens met andere ogen naar je omgeving en wie weet staat er ergens een struik met prachtige glanzende blauwzwarte bessen te wachten op jouw stukje vlees.