Mosterdplanten zijn eenjarige kruiden met een maximale hoogte van 1.20 meter. Ze hebben een rechtopstaande stengel, blauwgroenige bladeren en aantrekkelijke, welriekende gele bloemen. Om de zaadjes van de mosterdplant is het allemaal te doen. Het is een beetje per land verschillend welke mosterdplantensoort uiteindelijk in een pot terecht zal komen. Het bekende Engelse mosterdpoeder bestaat uit een combinatie van zaadjes van zwarte en witte mosterd plus een beetje geelwortel (kurkuma of koenjit) voor de gele kleur.
[Foto: Rasbak] |
Men denkt dat de mosterdplant oorspronkelijk alleen in Westelijke delen van Azië en het Middellandse Zeegebied heeft gegroeid. Ondertussen is hij in heel Europa ingeburgerd en is ook in Nederland een algemeen voorkomende wilde plant.
Mosterd kan behoorlijk pittig zijn en de sinussen in je neus goed openen, maar die pittigheid blijft niet lang hangen. Dat kenmerk heeft hij gemeen met zijn familielid de radijs en de mierikswortel. De pittigheid van mosterd heeft tot gevolg dat je maag meer spijsverteringssappen gaat aanmaken. Daardoor zal je spijsvertering een tandje harder gaan werken en dat is handig als je probeert wat gewicht te verliezen.
Helemaal interessant is de ontdekking[1] dat de vluchtige stoffen in mosterd in je darmstelsel de ongebreidelde celdeling bij darmkanker kunnen beïnvloeden. In de mosterdzaadjes zit namelijk sinigrine en dat wordt bij beschadiging (hakken, malen of kauwen) omgezet tot de geurige mosterdolie met de naam allyl-isothiocyanate (AITC) en dat stofje verstoort de celdeling vrijwel net zo goed als chemotherapie.
Veel meer over mosterd is hier te lezen.
[1] Smith et al: Allyl-isothiocyanate causes mitotic block, loss of cell adhesion and disrupted cytoskeletal structure in HT29 cells in Carcinogenesis - 2004
Geen opmerkingen:
Een reactie posten